CO₂ Opvang en Opslag

2. Welke bronnen van CO₂-uitstoot zijn voor opvang en opslag geschikt?

• 2.1 Welke zijn de eigenschappen van geschikte emissiebronnen?
• 2.2 In welke mate zouden toekomstige CO₂-emissies opgevangen kunnen worden?

2.1 Welke zijn de eigenschappen van geschikte emissiebronnen?

Verschillende factoren bepalen of de opvang van koolstofdioxide een haalbare optie is voor een specifieke emissiebron:

• de omvang van de emissiebron,
• of ze vast of mobiel is,
• hoever ze gelegen is van een potentiële opslagplaats, en
• in welke mate de CO₂-emissies geconcentreerd zijn.

CO₂ afkomstig van grote, vaste emissiebronnen zoals elektriciteitscentrales of industriële installaties zou kunnen opgevangen worden. Indien zulke installaties zich dicht bij potentiële opslagplaatsen bevinden, bijvoorbeeld geschikte geologische lagen, zijn ze mogelijke kandidaten voor de vroege implementatie van CO₂-opvang en opslag.

Kleine of mobiele emissiebronnen afkomstig van huizen, ondernemingen of van de transportsector komen in dit stadium niet in aanmerking, omdat ze niet geschikt zijn voor opvang en opslag.

In 2000 werd bijna 60% van de CO₂-uitstoot die te wijten is aan het gebruik van fossiele brandstoffen geproduceerd door grote, vaste emissiebronnen, zoals elektriciteitscentrales en ontginning van olie en gas of door verwerkende industrieën (zie Table TS.2 [en] voor meer infomatie).

De vier belangrijkste emissieclusters van vaste emissiebronnen zijn: het Midwesten en het oosten van de Verenigde Staten, het noordwesten van Europa, de oostkust van China en het Indisch subcontinent (zie Figure TS.2a [en] ).

Grootschalige installaties die biomassa verwerken om bijvoorbeeld bio-ethanol te produceren, stoten eveneens veel CO₂ uit. Hoewel dergelijke installaties veel kleiner en minder voorkomend zijn, komen ze eveneens in aanmerking voor CO₂-opvang en opslag.

Vele vaste emissiebronnen liggen in de onmiddelijke omgeving of op redelijke afstand (minder dan 300 km) van zones met een potentieel voor geologische opslag (zie Figures T.S. 2a/2b [en] ). Meer in het Engels

2.2 In welke mate zouden toekomstige CO₂-emissies opgevangen kunnen worden?

Wanneer men de verschillende emissiescenario’s in overweging neemt, bedraagt de geplande CO₂-opvang in 2020 9-12% van de globale CO₂-uitstoot en 21-45% in 2050.

Bovendien is het mogelijk dat in de komende jaren energievectoren zoals elektriciteit en waterstof, die bij gebruik geen koolstof uitstoten, de fossiele brandstoffen zullen beginnen vervangen die tegenwoordig gebruikt worden door kleine, afzonderlijke bronnen in huizen, ondernemingen of voor transport.

Deze energievectoren zouden gewonnen kunnen worden uit fossiele brandstoffen en/of uit biomassa in grote gecentraliseerde vestigingen die belangrijke bronnen van CO₂-emissies zouden vormen en die derhalve geschikt zijn voor CO₂-opvang.

Dergelijke toepassingen zouden de CO₂-uitstoot van diffuse bronnen zoals transport en energievoorzieningsystemen kunnen beperken en het potentieel voor CO₂-opvang en opslag verhogen. Meer in het Engels