Talen:
Context - Koolstofdioxide (CO2) is een belangrijk broeikasgas, dat de globale opwarming van de aarde in de hand werkt. De voorbije twee eeuwen is zijn concentratie in de atmosfeer sterk gestegen, vooral als gevolg van menselijke activiteiten zoals het verbranden van fossiele brandstoffen.
Een mogelijke optie voor het verminderen van CO2 uitstoot is ondergrondse opslag. Deze techniek noemt men opvang en opslag van koolstofdioxide (Carbon dioxide Capture and Storage - CCS).
Hoe werkt het? Kan het werkelijk helpen bij de aanpak van de klimaatverandering?
Deze Digest is een betrouwbare samenvatting van het leidinggevende
wetenschappelijke consensus rapport geproduceerd in 2005 door het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC): "
1.1 Koolstofdioxide (CO2) is een broeikasgas dat van nature in de atmosfeer voorkomt. Menselijke activiteiten, zoals het verbranden van fossiele brandstoffen en andere processen, verhogen op betekenisvolle wijze zijn concentratie in de atmosfeer, en dragen aldus bij tot de globale opwarming van de aarde.
Een techniek die de CO2-uitstoot in de atmosfeer als gevolg van menselijke activiteiten zou kunnen beperken is de opvang en opslag van koolstofdioxide. Het omvat de opvang - aan de bron - van het CO2 dat wordt geproduceerd door elektriciteitscentrales of industriële installaties en de langdurige opslag ervan in onderaardse lagen, oceanen of andere materialen. Het mag niet verward worden met koolstofsequestratie, een proces waarbij koolstof uit de atmosfeer wordt verwijderd door natuurlijke processen zoals de aanwas van bossen. Meer…
1.2 Men verwacht dat fossiele brandstoffen een belangrijke energiebron zullen blijven tot minstens het midden van deze eeuw. Bijgevolg zouden technieken voor de opvang en de opslag van CO2, gecombineerd met andere inspanningen, kunnen bijdragen tot het stabiliseren van de concentraties broeikasgassen in de atmosfeer en aldus de klimaatsverandering mee bestrijden. Meer…
2.1 Koolstofdioxide zou kunnen opgevangen worden in elektriciteitscentrales of industriële installaties die grote hoeveelheden koolstofdioxide produceren. De technologie voor de CO2-opvang van kleine of mobiele bronnen, zoals huisverwarmingssystemen of wagens, is tot dusver onvoldoende ontwikkeld. Meer…
2.2 Een aanzienlijk aandeel van het CO2 uitgestoten door energiecentrales die op fossiele brandstoffen draaien zou eventueel kunnen opgevangen worden. Tegen 2050 zou de opgevangen hoeveelheid 21 tot 45% van al het door menselijke activiteiten uitgestoten CO2 kunnen vertegenwoordigen. Meer…
3.1 Om koolstofdioxide (CO2) op te vangen, wordt het eerst gescheiden van andere gassen die het resultaat zijn van verbranding of andere industriële processen. Voor energiecentrales zijn er drie systemen beschikbaar: systemen met naverbranding, voorverbranding of oxyfuel-verbranding. Het opgevangen CO2 moet dan gezuiverd en samengeperst worden voor transport en opslag. Meer…
3.2 Het is mogelijk de CO2-uitstoot van nieuwe elektriciteitscentrales met ongeveer 80 tot 90% te verminderen, maar dit verhoogt de prijs van de geproduceerde elektriciteit met 35 tot 85%. Bij industriële procédés, waarbij een relatief zuivere stroom CO2 wordt geproduceerd, is de prijs per opgevangen ton CO2 lager. Meer…
4.1 Tenzij de bron van de uitstoot zich in de onmiddellijke omgeving van de opslagplaats bevindt, moet het CO2 vervoerd worden. Sinds de jaren 1970 gebruikt men hiervoor in de Verenigde Staten pijpleidingen. Het CO2 kan eveneens in vloeibare vorm in schepen, van hetzelfde type als diegene bestemd voor het transport van vloeibaar petroleumgas (LPG - liquefied petroleum gas), vervoerd worden. Meer…
4.2 Zowel voor het vervoer via pijpleidingen als per schip, hangt de kostprijs af van de afstand en de vervoerde hoeveelheid. Bij pijpleidingen zijn de kosten hoger wanneer men waterlichamen, erg bevolkte zones of bergen moet overschrijden. Meer…
5.1 Samengeperst CO2 kan geïnjecteerd worden in ondergrondse, poreuze rotsformaties door gebruik te maken van methoden reeds toegepast door de olie- en gasindustrie. De drie voornaamste types van geologische opslag zijn olie- en gasreservoirs, diepe zoutwaterformaties, en onontginbare steenkoollagen. CO2 kan bijvoorbeeld fysisch opgesloten worden in goed afgesloten rotslagen en in de poreuze holtes van de rotsen. Het kan eveneens chemisch gebonden worden door het op te lossen in water en te laten reageren met de omringende rotsen. Het risico van lekkage van deze reservoirs is eerder gering. Meer…
5.2 Opslag in geologische formaties is de goedkoopste en ecologisch meest aanvaardbare opslagoptie voor CO2. Meer…
6.1 Oceanen kunnen CO2 opvangen omdat het gas oplosbaar is in water. Wanneer de CO2-concentratie in de atmosfeer stijgt, nemen de oceanen meer CO2 op. Opgevangen CO2 zou mogelijk rechtstreeks diep in de oceanen kunnen geïnjecteerd worden, het grootste deel ervan zou er voor eeuwen blijven. Meer…
6.2 CO2-injectie kan echter mariene organismen in de nabijheid van het injectiepunt schade berokkenen. Verder verwacht men dat de injectie van grote hoeveelheden geleidelijk aan de hele oceaan zou kunnen aantasten. Meer…
Nota van de editor: omwille van de ecologische implicaties, wordt de opslag van CO2 in oceanen gewoonlijk niet langer als een aanvaardbare optie beschouwd.
7.1 Met behulp van chemische reacties met sommige natuurlijk voorkomende mineralen, wordt het CO2 in vaste toestand gebracht, via een proces dat men carbonatatie noemt, en dan in feite permanent opgeslagen. Het is een natuurlijk, maar zeer traag verlopend proces.
Deze chemische reacties kunnen versneld en industrieel toegepast worden om op kunstmatige manier CO2 in mineralen op te slaan. Maar de grote hoeveelheid benodigde mineralen maken van deze optie de minst kosteneffectieve. Meer…
7.2 Het is technisch haalbaar om opgevangen CO2 te verwerken in industrieën die producten zoals meststoffen vervaardigen. Het globale effect op de CO2-uitstoot zou echter zeer gering zijn, vermits het merendeel van deze producten hun CO2 snel vrijgeven en terug in de atmosfeer uitstoten. Meer…
8.1 Men verwacht dat de opvang en opslag van koolstofdioxide de kostprijs van de elektriciteitsproductie met 20 tot 50% zou doen stijgen, maar er zijn nog steeds aanzienlijke onzekerheden.
In een volledig geïntegreerd systeem met opvang, transport, opslag en opvolging, zouden de processen van opvang en samenpersen de duurste stappen zijn. Men schat dat geologische opslag goedkoper is dan opslag in oceanen. De duurste technologie is de carbonatatie. De globale kosten zullen afhangen van zowel de technologische keuzes als van andere factoren zoals de ligging of de prijs van brandstof en elektriciteit. De opvang en opslag van CO2, geproduceerd door sommige industriële procédés zoals de productie van waterstof, kan goedkoper zijn dan voor elektriciteitscentrales. Meer…
Men zoekt nog steeds methoden voor het schatten en kwantificeren van de hoeveelheden uitgestoten broeikasgassen die worden verminderd, vermeden of uit de atmosfeer worden verwijderd. Daar waar een ton permanent opgeslagen CO2 hetzelfde voordeel oplevert als een ton niet uitgestoten CO2, biedt een ton tijdelijk opgeslagen CO2 veel minder voordeel.
De momenteel beschikbare methoden voor de inventarisatie van de nationale uitstoot van broeikasgassen kunnen aangepast worden teneinde de opvang- en opslagsystemen voor CO2 in rekening te nemen. Sommige problemen moeten nog behandeld worden via nationale en internationale politieke procedures. Meer…
10.1 CO2 opvang en opslag is technologisch realiseerbaar en zou een betekenisvolle rol kunnen spelen in de vermindering van broeikasgassen in de loop van deze eeuw. Maar er moeten nog veel problemen opgelost worden vooraleer de technologie op grote schaal kan toegepast worden.
Er moeten in de elektriciteitssector grootschalige projecten tot stand komen om kennis en ervaring op te bouwen. Er zijn bijkomende studies nodig voor de analyse en vermindering van de kosten en om tot een evaluatie te komen van de geschiktheid van potentiële geologische opslagplaatsen. Er moeten op proefschaal experimenten met carbonatatie plaatsvinden.
Er moet eveneens een aangepast wettelijk en reglementair kader uitgebouwd worden, en de hinderpalen voor de toepassing in ontwikkelingslanden aangepakt. Meer…
10.2 Indien de hiaten in onze kennis worden opgevuld en er aan de verschillende voorwaarden wordt voldaan, kan de opvang en de opslag van CO2 binnen een paar decennia op grote schaal worden toegepast, op voorwaarde dat er ook doortastende beleidsmaatregelen worden genomen die de uitstoot van broeikasgassen beperken.
De wetenschappelijke consensus beschouwt de opvang en opslag van koolstofdioxide als een belangrijke optie voor de vermindering van de CO2-uitstoot. Mocht deze toegepast worden, zouden de kosten voor de stabilisatie van de concentratie aan broeikasgassen in de atmosfeer met 30% of meer kunnen worden verminderd. Meer…
This summary is free and ad-free, as is all of our content. You can help us remain free and independant as well as to develop new ways to communicate science by becoming a Patron!
BECOME A PATRON!